Parçaları

Badminton oyununun amacı, lastik bir topu andıran bir tüy yüzüğü olan küçük bir cihazı vurmaktır Buna, bir raket kullanarak yükseltilmiş bir ağ üzerinden ileri geri dolaşma servisi adı verildi. Badminton raket hafif ama güçlüdür. Bir kere ahşaptan yapılmış olan bu raketler artık yüksek teknoloji malzemelerden yapılmıştır. Badminton Dünya Federasyonu (BWF), rekabet kullanımı için badminton raketlerinin parçalarını, şeklini, şeklini ve ağırlığını belirleyen yasaları tanımlar.

Günün Videosu

Malzemeler

Geleneksel olarak, badminton çerçeveleri ahşaptan yapılmıştır. Halen mevcut olsa da, ahşap raketler, karbon fiber, hafif metal alaşımları ve seramikler gibi daha hafif, daha dayanıklı sentetik malzemelerin varlığı nedeniyle büyük oranda terk edilmiştir. Bunlar bugün en modern badminton raketlerinde kullanılmaktadır.

Çerçeve

Raketin gövdesinin kendisine çerçeve denir. Baş, telli alan, boğaz, şaft ve saptan oluşur. BWF yasalarına göre, çerçevenin uzunluğu 680 milimetreden fazla veya 230 milimetreden daha uzun olmamalıdır. Tam gergin bir çerçevenin ağırlığı 80 ve 100 gram olmalıdır. Çerçeveler, daha büyük veya daha küçük tatlı noktalarla farklı şekillerde olabilir ve kullanılan malzemelere ve yapılarına bağlı olarak az ya da çok esnek olabilir.

Kafa

Raketin başı ipleri yerinde tutan malzemenin halkasıdır. Oval veya daha yuvarlak olabilir ve çevrelerinde ipler bulunur, ancak dizeler bağlanır.

Telli Alan

Telli bölge, raketin yüzünü şekillendirmek için iç içe geçmiş naylon veya karbon fiber telden oluşur. BWF kurallarına göre boyutları 280 milimetre veya 220 milimetreyi geçmemelidir.

Boğaz

Boğaz kafayı şafta bağlar. Kafanın tabanında ayrı bir üçgen parçası olabilir veya aslında kafa içine entegre edilebilir.

Mil

Mil, boğaz ile kol arasındaki uzun çubuktur. Genellikle grafit gibi bir kompozit materyalden yapılmış olan şaft, müzikçaların ihtiyaçlarına göre daha katı veya daha esnek olabilir.

Sap

Sap sapa bağlanır ve raketin tutturulması için kullanılır. Sap tutma yeri adı verilen bir malzeme ile kaplanmıştır. İki tür tutma yeri vardır: havlu tutacakları nemi emmek için iyidir fakat sık sık değiştirilmesi gerekebilir; sentetik tutamaklar daha az emici ama daha dayanıklıdır.