Buğday Çorbası Beslenme

Buğday otu, buğday bitkisinin filizlenen kısmıdır. Buğdayın aksine, buğday çayı glutensizdir ve adından da anlaşılacağı üzere, çimenleri andırır. Vahşi ve ekili ortamlarda bulunur. Wheatgrass vitaminler ve mineraller içerir ve toz, meyve suyu veya çiğ çim olarak bulunur; evde su içebilirsiniz.

Günün Videolu

Kalori, Yağ ve Karbon Sesi

Wheatgrass çok az kalori empoze ederken bir dizi vitamin ve mineral sağlar. 100 gramlık - yaklaşık 2,8 gramlık - buğday ekmeği suyu yaklaşık 20 kalori, 2 gram karbonhidrat ve 0,06 gram yağ içerir. Düşük kalorili içeriği ve etkileyici besin profili wheatgrass'ı, sağlıklı bir yaşam tarzı izlemek isteyen herkes için verimli bir gıda seçimi haline getirir.

Buğday Çimi Vitaminleri

Buğday çimündeki vitaminler A, C, E ve birkaç B vitamini içerir. Buğday çimündeki en yaygın vitamin pantotenik asit veya B-5'dir. 100 gr'lık bir buğday otu porsiyonu, 6 miligram, önerilen günlük 5 miligramın üzerinde tam bir miligram içerir. Pantotenik asit, vücutta yağların parçalanması ve karbonhidratların enerjiye dönüşmesi, sindirim sağlığının korunması ve alyuvarların ve hormonların üretiminde yardımcı olmak gibi birçok rolü vardır.

Buğday Çimi Mineralleri

Demir, çinko, magnezyum, potasyum, fosfor, kalsiyum, sodyum ve selenyum buğday çimünde az miktarda bulunur. Bir servisin 24 miligram magnezyumu var, kadınlar için önerilen diyet yardımının yaklaşık yüzde 8'i. Magnezyum kan oksijenlenmesine ve enerji düzeylerini yüksek tutmaya yardımcı olur. Bir servisin ayrıca, BDA'nın yaklaşık yüzde 3'ü olan 147 miligramı var; potasyum, vücudun su ve elektrolit seviyelerini korumaya yardımcı olurken kalp sağlığını da koruyor.

Sindirim Problemleri İçin Olası Yardım

İsrail Teknoloji Enstitüsünden araştırmacılar, wheatgrass'ın ülsere bağlı kolit için büyük bağırsağın kronik inflamasyonuna neden olan bir potansiyeli olduğunu araştırdı. Çalışmaya katılanlar, bir ay boyunca günlük plasebo veya buğday çim suyu 3 ondan biraz fazla tüketmişlerdir. Elde edilen sonuçlar, buğday çimi tüketen katılımcıların belirtiler azaldığını gösterdi. Bu çalışmanın sonuçları, "İskandinav Gastroenteroloji Dergisi" nin Nisan 2002 sayısında yayınlandı.