Ebeveynlik Stilleri
İçindekiler:
Ebeveynlik stilleri aileden aileye farklılık gösterir ve bir ailenin her yerinde gün geçtikçe değişebilir. Tüm anne-baba, çocuklarına zaman zaman daha katı ya da daha hoşgörülü olabilecek kararlar verir. Bununla birlikte, çoğunlukla bir ebeveynin üç genel ebeveynlik yönteminden birine girme şekli. Bunlar, otoriter, otoriter ve izin veren ebeveynlik stilidir.
Günün Video
Yetkili
->
Yetkili ebeveynler sağlam, sevecen ve naziksiniz. Sınırları belirlediler ve çocuklarının onlara riayet etmesini beklediler. Aşırı katı ya da aşırı hoşgörülü olmayan, yetkili ebeveynler, beklentilerin çok yüksek ve beklentilerin çok düşük olması arasında iyi bir denge oluşturmazlar. Bu ebeveynler, çocuklarına yaşlarına uygun seçimler yapmalarına izin vererek, büyüdükçe daha fazla sorumluluk almalarını teşvik eder. Çocuğun ihtiyaçlarına iyi yanıt verirler, ancak her arzuyu vermezler. Çocuğuna bazı kurallar ve yönergeler için sebepler verirler ve olabildiğince doğal sonuçların alınmasına ve bu sonuçlardan dolayı çocuğa hiçbir gerçek zarar gelmemesine izin verirler. Cornell Üniversitesi Kooperatifi Yaymına göre, yetkili ebeveynlerin çocukları, genç erişkinlere doğru büyüdüklerinde sosyal yetkinlik, bağımsızlık ve yüksek bir sorumluluk hissi sergiler.
Otoriter
->
Otoriter ebeveynler sıkı, yumuşak ve esnek değildir. Çocuğun hayatının her yönünü kontrol etmeye çalışabilirler ve çocuğa seçim yapma imkânı vermezler. Otoriter ebeveynler soru sormadan itaat bekler. Çocuklarıyla sert disiplin yöntemleri kullanabilirler ve çocuklarının duygusal ihtiyaçlarına karşı duyarlı olmayabilirler. Kuralları koydukları kuralların ardındaki nedenleri açıklamaktan çok, kurallar bozulduklarında kendi sonuçlarını dayatırlar. Otoriter ebeveynlerin yetişkin çocukları belirli bir yön vermeden hareket edemez ve kendilerini ifade etmekte güçlük çekebilir.
Permissive
->
İzin veren ebeveynler, iradelerini çocuğun gelişmekte olan kişiliğine dayatmak istememekten hoşlanmışlardır. Çoğu zaman hiç kural koymazlar ve hiçbir sonuca varmazlar. Onların algılanmış zarar, mutsuzluk veya incitir duygularından kurtulmak için çocuğun doğal veya mantıksal sonuçları bile önlemelerine neden olabilirler.İzin verilen ebeveynler genellikle sevecen ve sevecen davranırlar, ancak bir çocuğun davranışları meydan okurca veya kabul edilemez olduğunda hayal kırıklığına uğrayabilir. Bu hoşnutsuzluğa rağmen, hoşgörülü anne-babalar, çocuğun fiziksel olarak zarar görmediği sürece eylemlerinde bir değişikliğe neden olmak için genellikle adım atmazlar. İzinli ebeveynlik, Cornell Üniversitesi Kooperatifi Uzantısına göre, gençler ve genç yetişkin çocukların ben merkezci kalmasına veya kendi kontrolünden yoksun olmasına neden olabilir.
